Equus asinus
Appearance
(Redirectum de Asinus)
Equus asinus
Equus asinus (binomen a Linnaeus anno 1758 factum), vel asinus, est bestia familiae Equidarum, quae habet magnas aures et est consobrinus equi. Saepe asini vel aselli ferunt onera. Asinus habetur tenax, sed re vera est docilis.
Antiquorum de asinis eorumque generatione Varro scripsit,[1], apud quem legimus optimos asinos apud Graecos in Arcadia factos esse, apud Romanos autem Reatinos fuisse. Onagrum nomen fuisse asinorum ferorum.
Asinus in cultura humana
[recensere | fontem recensere]Sententiae:
- Asinus ad lapidem non bis offendit eundem.
- Asinus in scamno se vult similare magistro.
- Asinus asinum fricat.
- Qui asinum non potest, stratum caedit.
- Asinus in tegulis (velut de miro quodam ostento)
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Varro, de re rustica 2.6
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Haskel J. Greenfield, Itzhaq Shai, Tina L. Greenfield, Elizabeth R. Arnold, Annie Brown, Adi Eliyahu, Aren M. Maeir, "Earliest evidence for equid bit wear in the ancient Near East: The "ass" from Early Bronze Age Tell eṣ-Ṣâfi/Gath, Israel" in PLOS One (16 Maii 2018)
- Pascual Barea, Joaquín “Asinus y asellus: los dos tipos de asno doméstico en latín clásico”, Pallas. Révue d'Études Antiques, 101 (2016), 279-291.
Nexus interni
- Metamorphoses sive Asinus aureus (Apuleius)
- Equus africanus asinus
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]Vicimedia Communia plura habent quae ad Equum asinum spectant. |
Vide "Equum asinum" apud Vicispecies. |