Casauria
Appearance
(Redirectum de Casaurea)
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 40°54′0″N 14°18′0″E
Numerus incolarum: 74 021
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Locus: 40°54′0″N 14°18′0″E
Numerus incolarum: 74 021
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Urbs metropolitana Neapolitana
Geographia
Superficies: 12.13 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Afragola, Artianum, Carduetum, Casalis Novus, Casa Victoris, Fracta Maior, Neapolis, Bulla
Territoria finitima: Afragola, Artianum, Carduetum, Casalis Novus, Casa Victoris, Fracta Maior, Neapolis, Bulla
Tabula aut despectus
Casauria[1][2] seu Casa Aurea[1] (Italiane: Casoria) est oppidum Italiae et municipium, circiter 77 640 incolarum, in Regione Campania et in Urbe metropolitana Neapolitana situm. Incolae Casaurienses appellantur.
Insigne
[recensere | fontem recensere]Alia nomina
[recensere | fontem recensere]Alia nomina sunt: Casa Aurea Raviosa,[2] Casoria[1][2] et Casura.[3]
Ecclesia Catholica Romana
[recensere | fontem recensere]Fractiones, vici et loci in municipio
[recensere | fontem recensere]Fractiones
[recensere | fontem recensere]Arpino.
Municipia finitima
[recensere | fontem recensere]Afragola, Arzano, Cardito, Casalnuovo di Napoli, Casavatore, Frattamaggiore, Napoli, Volla.
Nexus interni
- Campaniam (regionem),
- Urbem metropolitanam Neapolitanam,
- Provinciam Neapolitanam (provinciam abrogatam),
- Neapolim (urbem),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]Vicimedia Communia plura habent quae ad Casauriam spectant. |
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]-
Collocatio finium Municipii in Urbe metropolitana Neapolitana.
-
Casauriae: antiqua photographia.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ 1.0 1.1 1.2 F. Sacco, Dizionario geografico-istorico-fisico del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Flauto, 1796) (I) (II) (III) (IV)}
- ↑ 2.0 2.1 2.2 G. Libertini, Persistenza di luoghi e toponimi nelle terre delle antiche città di Atella e Acerrae (Fractae Maioris: Istituto di studi atellani, 1999)
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3