Fanum Sancti Marci de Haluntio
(Redirectum de Fanum Sancti Marci Haluntii)
Vide etiam paginam discretivam: Fanum Sancti Marci (discretiva).
Fanum Sancti Marci de HaluntioRes apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 38°4′0″N 14°42′0″E
Numerus incolarum: 1 778
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: San Marco d'Alunzio
Fanum Sancti Marci de Haluntio: situs
Locus: 38°4′0″N 14°42′0″E
Numerus incolarum: 1 778
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: San Marco d'Alunzio
Gestio
Procuratio superior: Urbs metropolitana Messanensis
Geographia
Superficies: 26.14 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Capris, Frazanum, Longis, Turris Nova, Militellus, Alcara de Fusis
Territoria finitima: Capris, Frazanum, Longis, Turris Nova, Militellus, Alcara de Fusis
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Galaria
Tabula aut despectus
.svg)
Fanum Sancti Marci de Haluntio[1][2] (alia nomina: Fanum Sancti Marci Haluntii[3][4]; olim Haluntium[5], Aluntium, Demenna, Agathyrna[5], Agathyrsa[5], Hagatirnum[5], Hagatirsum[5]) (Italiane: San Marco d'Alunzio) est oppidum Italiae et municipium, in Regione Sicilia et in Provincia Regionali Messanensi situm. Incolae Halutini appellantur.
Insigne
[recensere | fontem recensere]
Historia
[recensere | fontem recensere]- Haluntium (urbs antiqua) seu Aluntium (urbs antiqua) (deinde: Demenna (urbs antiqua)) (urbs antiqua):
Fractiones, vici et loci in municipio
[recensere | fontem recensere]Municipia finitima
[recensere | fontem recensere]Nexus interni
- Sicilia (regio),
- Provincia Regionalis Messanensis,
- Messana (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Fanum Sancti Marci de Haluntio spectant. |
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]-
Collocatio finium municipii in Provincia Regionali Messanensi.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
- ↑ www.italiapedia.it
- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
- ↑ www.italiapedia.it
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
 |