Coma Berenices
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/44/Head_Berenike_II_Glyptothek_Munich.jpg/220px-Head_Berenike_II_Glyptothek_Munich.jpg)
"Coma Berenices" fuit narratio poëtica a Callimacho anno fere 243 a.C.n. conscripta de coma reginae Berenices, Ptolemaei III uxoris. Regina enim comam dicavit ad felicem reditum mariti post expeditionem Syriacam; quo redito, comam in templo Veneris depositam et statim deperditam in caelo se repperisse praetendit astronomus Conon Samius. Appellationem asterismi Comae Berenices ille primus dedit.
Textus Graecus[recensere | fontem recensere]
Textus narrationis Graecus originalis, versibus elegiacis a Callimacho scriptus et in serie carminum mythologicorum deperdita Aetia incorporatus, partim e fragmentis reconstituitur.
Versio Latina[recensere | fontem recensere]
Catullus versionem Latinam huius narrationis saeculo I a.C.n. composuit, quae in serie carminum Catullanorum numerum 66 habet. Incipit Omnia qui magni dispexit lumina mundi.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/RapeLock9New_Star.jpeg/220px-RapeLock9New_Star.jpeg)
Recensiones posteriores[recensere | fontem recensere]
Alexander Pope saturam huius narrationis Anglice scripsit in carmine suo The Rape of the Lock ("De Comae Raptu").
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Nino Marinone, Berenice: da Callimaco a Catullo. Bononiae, 1997