Jump to content

Arthurus Toscanini

E Vicipaedia
Wikidata Arthurus Toscanini
Res apud Vicidata repertae:
Nativitas: 25 Martii 1867; Parma
Obitus: 16 Ianuarii 1957; Manhata, Riverdale
Patria: Italia, Regnum Italiae

Familia

Genitores: Claudio Toscanini;
Coniunx: Carla Toscanini De Martini
Proles: Wally Toscanini Castelbarco, Walter Toscanini, Wanda Toscanini Horowitz

Memoria

Sepultura: monumental cemetery of Milan

Arthurus (Arturo) Toscanini (natus Parmae die 25 Martii 1867; mortuus Novi Eboraci die 16 Ianuarii 1957) fuit concentus magister Italicus.

Toscanini iam anno 1898, unum et triginta tantum annos natus, clarissimi teatri lyrici Mediolanensis La Scala dux factus est, ubi La Bohème etTurandot primum actus est et ibi mansit usque ad annum 1908, cum munus suscepit Operae Metropolitanae Novi Eboraci ducendae.

Anno 1930 Toscanini, primus orchestrae dux non oriundus e Germania, ferias Baruthenses duxit.

Toscanini. quamquam anno 1919 Beniti Mussolini partibus faverat, postea fascismi adversarius fuit (exempli gratia anno 1931 recusavit concentum hymno fascistico “Giovinezza" ('iuventus') incipere et exsul ex Italia migravit. Postea praecipue in Civitatibus Foederatis Americae vixit; die 7 Decembris 1946 tamen novae aetatis La Scala theatrum operaticum post secundum bellum mundanum initium fecit.

Arthurus Toscanini

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Haggin, B. H. 1989. Contemporary Recollections of the Maestro. Da Capo Press.
  • Sachs, Harvey. Toscanini. Da Capo Press.
  • Sachs, Harvey. 1993. Reflections on Toscanini. Prima Publishing.
  • Sachs, Harvey, ed. 2003. The Letters of Arturo Toscanini. Knopf.
  • Antek, Samuel (musicologista) et Robert Hupka (photographus)?. 1963. This Was Toscanini. Vanguard Press.
  • Frank, Mortimer H. 2002. Arturo Toscanini: The NBC Years. Amadeus Press.

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
  • ToscaniniOnline (Anglice)
Musica

Haec stipula ad musicam spectat. Amplifica, si potes!

David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!

Duces orchestrae philharmonicae Neo-Eboracensis

Ureli Corelli Hill 1842 • Theodorus Eisfeld 1848 • Carolus Bergmann 1855 • Leopoldus Damrosch 1876 • Theodorus Thomas 1877 • Antonius Seidl 1891 • Aemilius Paur 1898 • Gualtherius Damrosch 1902 • Basilius Safonov 1906 • Gustavus Mahler 1909 • Iosephus Stransky 1911 • Ignatius Waghalter 1924 • Gulielmus Mengelberg 1924 • Arthurus Toscanini 1928 • Ioannes Barbirolli 1936 • Arthurus Rodzinski 1943 • Bruno Walter 1947 • Leopoldus Stokowski 1949 • Demetrius Metropulus 1950 • Leonardus Bernstein 1958 • Georgius Szell 1969 • Petrus Boulez 1971 • Zubin Mehta 1978 • Curtius Masur 1991 • Lorin Maazel 2002 • Alanus Gilbert 2009