Bremesgrave

Bremesgrave

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Britanniarum Regnum
Locus: 52°20′7″N 2°3′28″W
Numerus incolarum: 29 237
Zona horaria: UTC
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Bremesgrave

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Gronau

Bremesgrave sive Bromsgrovia (Anglice Bromsgrove) est oppidum Vigorniensi comitatú in Anglia, non procul a Salina et Rubeo Fossato.

Est 16 milia a Vignornia, et 13 milia septentrione a Birminghamii centro. Numerus incolarum in anno bis millesimo primo erat prope 30,000 cives. In medio aevo erat oppidum cum foro. Facta sunt texta a multis hominibus oppidi, usque ad saeculum undevicesimum. In saeculo duodevicesimo undevicesimoque erat oppidum ubi fabricabantur claves ferrariae.

Historia

Bremesgrave primum saeculo undevicesimo in textibus invenitur, Bremesgraf nomine. Anno 909, Chronica Anglosaxonum Bremesburh memorat, quod ad Bremesgravem referri potest. Liber de Wintonia, anno 1086 compositus, Bremesgrave mentionem facit. Significatio est "nemus Bremei," quod ad ligna pertinet, lignum enim praebendum ad salinas Salinae erat. Anglosaxono temporibus, vicinitas Bremesgravis oeconomiam silvestrem habuit; venationem, retia, fundos a porcis adservandosque inclusit. Regno Edwardi Confessoris, manerium quod oppidum Bremesgravis contenturum esset in manibus Eduini comitis erat, qui anno 1062 comes Merciae factus fuerat.

Post invasionem Normannorum, manerium a regno tenebatur. Hoc regium manerium Bremesgravis et Nortoni Regis viginti tria milia acerarum a Woodcote usque ad Deritend complectebatur. Inter possessiones manerii erant tredecim salinae in Salinae, cum tribus operariis, trecentos mittos salis producentibus. Rex ius vendendi salem eius ante alios habebat.

Bremesgrave in medio parochiae amplissimae situm est, cum ecclesia Sancti Ioannis Baptistae in loco prominenti stante. Bremesgrave inter minora oppida patriae numerabatur nec statum officialem burgi habebat. Anno 1200, rex forum diei Bremesgravae concessit, quamquam tum pauca indicia vitae urbanae apparebant. Decennio 1230, Rex Henricus disposuit ut manerium rectorium ad Priorem Vigorniae transferretur, memoriam patris sui, Ioannis, conservandam. Itaque, oppidum hoc tempore novem cretum in duas partes cum iurisdictionibus dominisque differentibus divisum erat: manerium regis in orientem et manerium prioris in occidentem. Finis inter eas partes erat in medio viae principalis. Nihilominus, nulla est indicatio urbanae sedis in documentis ab anno 1240 ad 1250. Anno 1250, inceptum novum ad forum constituendum factum est, et incolae Bremesgravis in documentis ab anno 1275 inveniuntur.

Bremesgrave videtur series agellorum habuisse, a duabus usque ad quattuor virgis iuxta viam principalem. Horum agellorum vestigia hodie etiam in frontibus tabernarum conspiciuntur Via, quae ab occidentali parte oppidum intrabat, deflexa ad meridiem esse videtur, ut viatores, qui iter ad occidentem pergere cuperent, totam viam principalem percurrerent.

Oppidum beneficium ex crescente populo rustico capiebat. In locis sicut Hamburga et Stok Priore, coloni novam terram e Foresta Feckenhamae exarabant. Similiter numerus praediorum minorum patriciorum, ecclesiasticorum, nobiliumque crevit, cum desiderio mercium vendendarum atque emendarum. Saeculo duodecimo, Hamburga sola sex maneria et duas granicas habebat. Manerium quoque Prioris emptor potentialis erat, velut Grafton iuxta Bremesgrave, ad meridiem oppidi sita.

Incolae notabiles

• Ricardus de Bremesgrave (mortuus 1435) monachus et abbas Abbatiae Eveshamensis scripsit De fraterna correctione canonice exercenda.
• Gulielmus Du-Gard (mortuus 1662); Magister et typographus; a Typis DuGardianis impressi sunt Defensio Regia pro Carolo primo, Defensio pro Populo Anglicano, Catechesis Ecclesiarum Poloniae et Lithuaniae (1652) (exemplaria istius combusta sunt a Parlamento) et Mare clausum. Etiam scripsit libros definitivos, e.g. Rhetorices elementa, quæstionibus, et responsionibus explicata (1648) et The English Rudiments of the Latine Tongue (1656)
• Ioannes Hall (1633–1710), Puritanus et Episcopus Bristolii
• Alfredus Eduardus Housman, professor rerum classicarum et poeta, mortuus 1936
• Galfridus Hill, mortuus 2016, poeta

Notae

Terra

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!