Carmen Nibelungorum

Carmen Nibelungorum vel Nibelungenlied carmen epicum Lingua Theodisca Media scriptum est. De facinoribus Sigfridi Occisoris Draconum, genere nobili Burgundionum et Krimhildae ortus, narrat. A linguistis "monumentum Linguae", scilicet Theodiscae Mediae, nominatur. In Austria a poeta incognito aliquando post annum MCXXC, ante annum MCCX scriptum est.

Anno 2009 manuscriptum Carminis Nibelungorum ad tablam "Memoriae mundi" a UNESCO regeretur.

Argumentum

Carmen in duas partes divisum est.

Pars Magna Prima

Sigfridus, filius Sigmundi regis et Siglindae reginae, artem faberi in officina ferraria magistri Mimeri discit. Cum lavetur sanguine Draconis Fafniris (lindormus) in pugna occisi, ut per eius vim magicam vulnerari non iam possit, folium philyrae in ipsius dorsum cadens, sanguinem draconis hac macula prohibet, qua re Sigfridus hoc loco tantum violabilis fit.

Tum Sigfridus thesaurum Nibelungorum, quem draco custodivit, sumit. Nibelungi sunt populus Albericis Regis Nanorum. Cappam Invisibilitatis, aurum Albericis et gladium magicum Balmungum acquirit.

Sigfridus mortuus a Krimhilda maeretur (imago artificis Johannes Henricus Füssli, titulus originalis "Kriemhild wirft sich auf den toten Siegfried", anno MDCCCXVII

In regnum Burgundiam, rectum a regibus Gunther, Gernot et Giselher, it. Sigfridus promittit se adiuvaturum esse Gunthro, ut Brunhildam Reginam Isengardiae (hoc est Islandia) lucretur. Brunhilda autem iubet petitorem quemquam contra semetipsam pugnari, ut se lucretur. Gunther est vir infirmus, igitur Sigfridus pro Gunthro pugnare debet. Cum Cappa Invisibilitatis Gunthro adiuvat, ut hic vincat. Igitur Gunther Brunhildam in matrimonium ducit, Sigfridus autem Krimhildam sororem regum Burgundiae.

Nam Brunhilda putat Sigfridum esse solum socium Gunthri, eum (Sigfridum) illudit. Krimhilda ei narrante quid Sigfridus et Gunther in Isengardia fecerint, Brunhilda irascitur. In nocte nupitarum Brunhilda furiosa Gunthrum in hamo parietis vincit, sed Cappa Invisibilitatis adiutus Sigfridus contra Brunhildam efficaciter pugnat. Anulum et cestum eius furari potest. Videtur quasi Gunther vicisset iterum, virginalitatem Brunhildae dempsisset, nunc est maritus legitimus Brunhildae.

Hagen Troniae, miles fortissimus Regni Burgundii, et Gunther putant Sigfridum esse periculosum familiae nobili Burgundiae. Necem Sigfridi meditantur. In silva ictu hastae Haginis Sigfridus moritur. Hagen maculam violabilem Sigfridi novit, nam Krimhilda signum in armamenta Sigfridi severat, cum Hagini dicenti huic maculae in corpore Sigfridi parcere velle Krimhilda fisa esset. Sigfrido occiso Hagen thesaurum Nibelungorum in Rhenum iacit. Krimhilda cum de morte Sigfridi certior factus sit, poenas dare vult.

Pars Magna Secunda

Krimhilda Attilae, regi populi Hunnorum, populi Asiae, nubit. Hagen suspiciosus est, sed reges Burgundiae putant potentiam suam auctum iri. Krimhilda in terram Hunnorum it, ubi regina magna fit. Post Multos annos Krimhilda fratres suos in Hungariam, ubi Hunni habitant, invitat, ut baptismum christianum filii sui et Attilae celebrent. Itaque agmen regum Burgundiae illuc secundum Danubium flumen proficiscitur. Nymphae Haginem de periculo mortis monent. Dicunt monachum ex agmine solum superstitem esse. Hagen eundem in Danubium iacit, sed monachus ex flumine scandit et fugae se dat.

In Hungarico claustro socii Attilae et Krimhildae recusando, ut arma deponant, Attila sinente hospitium offendunt. Tum proelium oritur, quo heroes Burgundionum et Hunnorum necantur, filius Krimhildae et Attilae Haginem occidit, Krimhilda carnificatur, solum Ditricus Bernae, Hildebrandus magister armorum eius et Attila ipse superstant.

Storia in dolore exitum habet.

Lingua

Lingua Compositoris

Pagina Carminis Nibelungorum

Carmen Nibelungorum in Lingua Theodisca Media scriptum est. Sed lector, qui solum Linguam Theodiscam Modernam loquitur, multum agnoscet. Hoc exemplar est pars prima Carminis Nibelungorum.

Uns ist in alten mæren wunders vil geseit

von helden lobebæren, von grôzer arebeit,

von freuden, hôchgezîten, von weinen und von klagen,

von küener recken strîten muget ir nu wunder hœren sagen.

Hoc est reditum in Linguam Latinam:

A fabulis veteribus nobis multa miraculorum narrantur

De heroibus honorabilibus, de labore magno

De gaudiis, de epulis, de lacrimando et de lamentando

De pugna audacium pugnatorum, nunc pronuntiationem miraculorum audiatis

Aliud exemplar:

Do wuohs in Niderlanden... eins edlen küniges kint,

de vater der hiez Sigemunt,... sîn mouter Sigelint,

in einer rîchen bürge,... wîten wol bekant,

nidene bî dem Rîne:... diu was ze Santen gênant.

Sifrid was geheizen... der snelle degen guot.

er versuochte vil der rîche... durch ellenhaften muot;

durch sînes lîbes sterke... suochter fremidiu lant.

hey, waz er sneller degene... sît ze Buregonden vant!

Reditum:

In Nederlandia fuit ... infans regis nobilis

Pater Sigmundus ... et mater sua Siglinda nominabatur

In urbe divite ... a sapientibus cognoscitur

In parte infera Rheni ... Xantum nominata est

Sigfridus nominatus est ... gladio veloci habili

Acquisivit divitias magnas ... (cum) animo magno

Potentia amoris sui ... in terram alienam it

(Cum) gladio veloce suo ... a burgundionibus it

Hoc exemplar e carmine Sigfridum filium familiae nobilis palam faciat

Nomen carminis

Nomen carminis epici "Carmen Nibelungorum" non significat carmen profecto fuisse cantatum. In lingua Theodisca moderna tantum "Lied" indicat cantationem musicam, non autem verbum linguae mediae "liet", quae verba utraque Latine "carmen" redduntur.

Sententiae et pondus

Linguistae sentiunt Carmen Nibelungorum contribuisse magnopere ad progressum Linguae Theodiscae. Fere par habet pondus ac versio bibliae a Martino Luther facta. Lectio mythologiam germanicam in Lingua Theodisca (Media) praebet. Cognoscendus carmen etiam est cultura et mores nobilitatis Medii Aevi intellegantur.

Res Aliae Dignae Scitu

• Hildebrandus pars parva in storia habet. Autem etiam storia propria sua cognoscitur: Storia Linguae Theodiscae Antiquae nominis Hildebrandslied vel latine Carmen Hildebrandi.

• Ditricus Bernae est persona Historiae, sed nomen verum in Historia Theodericus Magnus Rex Ostrogothorum est.

Nexus interni

• Der Ring des Nibelungen - drama musica a Richardo Wagner

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Carmen Nibelungorum spectant.