Congelatio aeterna

Congelatio aeterna^[1] est solum, quod nunquam tabescit. Interdum ut pars cryolithozonae definitur.^[2] Aquae terrestres in regionibus congelationis perpetuae semper congelatae sunt; etiam aestate calidiore non plus quam unum vel duo metra telluris superioris regelantur.

Area congelationis aeternae circa 65 000 000 chiliometrorum quadratorum Eurasiae (praecipue Sibiriae) et Americae partes septentrionales, insulae Oceani Arctici, Antarctica regiones congelationis aeternae sunt, Maxima altitudo congelationis aeternae in planitie elata Viluica prope Viluium flumen Iacutiae inventa est anno 1982; 1370 metra est.

Color purpureus regiones congelationis perpetuae monstrat; lilacinus, regiones ubi tellus plus quam 15 dies per annum congelata est; roseus, regiones ubi terra congelatur, sed brevi tempore tabescit.

Constructio quaelibet in congelatione aeterna difficillior est, nam et fundamenta aedificiorum et sublices annosis regelationibus e terra expelluntur. Fodinarum terebratio etiam firmitate congelationis impeditur.

Nexus interni

Notae

Bibliographia

А. В. Павлов, Г. Ф. Гравис. Вечная мерзлота и современный климат (Russice)

Nexus externi

Laboratorium congelationis aeternae Universitatis Alascae^(en) (Anglice)

[1] M. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. вечная мерзлота.

[2] Гл. 8. Континентальная многолетняя мерзлота (c. 301) // Методы оценки последствий изменений климата. Ред. С. М. Семёнов. М. Росгидромет, 2012 г. 508 стр.

[1]

[2]