Jump to content

Franciscus Mansardus

E Vicipaedia
Franciscus Mansardus. Pars imaginis duplicis Mansardi et Claudii Perrault, a Philippo de Champaigne facta.

Franciscus Mansardus[1] (Francogallice François Mansart, Lutetiae 23 Ianuarii 1598; ibidem 23 Septembris 1666) fuit architectus Francicus, qui classicismum in architecturam barocam Francicam introduxit. Encyclopædia Britannica eum eruditissimum ex architectis Francicis saeculi septimi decimi appellat, cuius opera summa urbanitate, subtilitate, elegantia innotuerunt."[2][3] Qui praeterea, solum nomine Mansardo usitate notus, tectis quadrilateralibus late uti solebat, duplicibus generis gambrel clivis ac fenestris in inferiori clivo arduo punctum, additum spatium habitabile in cenaculis efficiens,[4] quod demum ex eo tectum mansardianum appellatur.

Pinacotheca

[recensere | fontem recensere]
  • Castellum de Balleroy, primum opus Mansardianum exstans
    Castellum de Balleroy, primum opus Mansardianum exstans
  • Templum du Marais, nomine ecclesia Sanctae Mariae Angelorum aedificatum
    Templum du Marais, nomine ecclesia Sanctae Mariae Angelorum aedificatum
  • Castellum de Maisons, definiens architecturae Francicae opus
    Castellum de Maisons, definiens architecturae Francicae opus
  • Templum Val-de-Grâce, pro Anna Austriaca aedificatum
    Templum Val-de-Grâce, pro Anna Austriaca aedificatum

Notae

[recensere | fontem recensere]
  1. ↑ "Optimi Architecti. . . . Apud Gallos excelluit Mansardus, Perault, d' Orbay: apud Germanos: Sturm, Fischer; apud Anglos: VVren, Gibbs, Hent" (Bolla 1820), 3: 161.
  2. ↑ Anglice "are renowned for their high degree of refinement, subtlety, and elegance".
  3. ↑ "Western Architecture—France," Encyclopædia Britannica.
  4. ↑ AMHER, ed. 4a, 2000.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Bolla, Martinus. 1820. Historiam aetatis Recentioris, ab Inventionem Americae, ad nostra. . . . E Scholis Piis Primae Lineae Historiae Universalis in Usum Studiosae Juventutis Claudiopolitanae. Ed. 2a. Pesthini: Typis Joannis Thomae Trattner.
  • Braham, Allan, et Peter Smith. 1973. François Mansart. Londinii: A. Zwemmer. ISBN 0-302-02251-1.
  • Doumato, Lamia. 1981. François Mansart. Monticello Illinoesiae: Vance Bibliographies.
  • Mignot, Claude. 2016. François Mansart : un architecte artiste au siècle de Louis XIII et de Louis XIV. Catalogue de oeuvres établi par Joëlle Barreau et Étienne Faisant. Lutetiae: Le Passage. ISBN 978-2-84742-344-0.
  • Perrault, Charles. 1969. Mansart. In Les hommes illustres qui ont paru en France pendant ce siècle—avec leur portraits au naturel 1: 87–88. Lutetiae.

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae ad Franciscum Mansardum spectant.
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciscus_Mansardus&oldid=3511483"