Iacobini

Signum Iacobinorum.

Pileus libertatis, a Iacobinis gestus.

Iacobini mense Februario 1792 conveniunt.

Libertatis arbor inter fines Franciae et Luxemburgi

Iacobini (Francogallice Les Jacobins) fuerunt factio politica maximi momenti tempore rerum novarum Francicarum.

Historia

Societas anno 1798 Versaliis a deputitis Britanniae Minoris fundata post transmigrationem Lutetiensem nomen mutavit in Iacobinorum circulum, quoniam in diaetis monasterii Dominicanorum in Via Sancti Honorii convenire solebant. Ipsi autem se appellare Amicos constitutionis (Société des amis de la Constitution) maluere, quos Hadrianus Duport, Antonius Barnave et Alexander de Lameth ducebant. Mox autem etiam non senatoribus intrare licuit. In toto regno consuetudines multas habens fractio magis magisque res sat efficaciter movere potuit.

Modesti, cum mense Iulio 1791 abiissent, Iacobini plebem revolutionariam antecessit. Multitudo Congretationis de constitutione statuenda, quae dicebatur, Iacobinis se aggregaverunt, ut fractiones ambae republicanae, Girumnenses necnon Maximiliani de Robespierre atque Georgii Danton sectatores iugiter agere possent.

Iacobini ipsi res sequentes omnes, e.g. de regno finiendo sive de Conventu nationali convocando, machinati sunt. Quo magis Girmneneses sese referebant, eo clarius Robespierre imperavit. Eo duce Terroris Regimen exortum est, quod omnes adversarios sine indulgentia concidit. Iacobinis unoquoque in oppido erant sedes secundariae ad ordines Lutetienses caece implendos. Agitationes regis decollandi, Girumnensium demittendorum (mense Maio 1793), rerum novarum exportandarum in gremio Iacobinorum natae esse videntur. Querelae inter revolutionis capita, quae mense Iulio 1794 Maximiliano de Robespierre necato terminatae sunt, finem fractionis citatae annuntiaverunt. Die 16 Octobris 1794 omnes ligaturae politicae extra Lutetiam abscissae sunt et die 11 Novembris domus conventus clausa est. Autumno 1795 veterani sic dictam Societatem Pantheonis condiderunt. Seditiones anni 1795 ad irrita ductae necnon Francisci Natalis Babeuf instigatio communistica novo fomiti fuerunt, antequam Directorium mense Februario 1796 omnes actiones interdiceret. Vere autem anni 1798 Iacobini resurgebant multis in locis et iterum in administratione et in parlamentis immiscebatur; politici homines, qui temperantiae favebant, eorum congressus in Equitum aula mense Augusto 1798 in perpetuum dissolvebant. Cum se in diaetas quasdam in Viam du Bac contulissent et denuo propulsi essent, Iacobini contumacissimi quoque spem omnem deposuerunt.

Iacobinorum praesides

• 1790: Maximilianus de Robespierre
• a Novembri 1790: Gabriel de Riqueti
• ab Octobri 1792: Georgius Danton
• ab Aprili 1793: Ioannes Paulus Marat
• a Maio 1794: Iosephus Fouché

Bibliographia

• Lucas Chocomeli: Jakobiner und Jakobinismus in der Schweiz. Wirken und Ideologie einer radikalrevolutionären Minderheit 1789–1803. In: Freiburger Studien zur frühen Neuzeit. Bd. 11, Lang, Bernae 2006, ISBN 3-03910-850-6
• Walter Grab: Jakobinismus und Demokratie in Geschichte und Literatur. 14 Abhandlungen. In: Forschungen zum Junghegelianismus. Vol. 2, Lang, Francofurti ad Moenum 1998, ISBN 3-631-33206-8.
• Hellmut G. Haasis: Gebt der Freiheit Flügel. Die Zeit der deutschen Jakobiner 1789–1805. (= Rororo 8363 rororo Sachbuch). 2 Bände, Rowohlt, Reinbek bei Hamburg 1988, ISBN 3-499-18363-3.
• Hellmut G. Haasis: Morgenröte der Republik. Die linksrheinischen deutschen Demokraten 1789–1849. (= Ullstein Buch 35 199 = Ullstein Materialien). Ullstein-Verlag, Francofurti ad Moenum 1984, ISBN 3-548-35199-9.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Iacobinos spectant.

• De Iacobinis apud terra-human.de
• De Iacobinis Germanis