Jump to content

Iosephus Petrus Pétrequin

E Vicipaedia

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet.

Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.
Wikidata Iosephus Petrus Pétrequin
Res apud Vicidata repertae:
Iosephus Petrus Pétrequin: imago
Iosephus Petrus Pétrequin: imago
Nativitas: 25 Iunii 1809; Villeurbanne
Obitus: 2 Iunii 1876; Fontaines-sur-Saône
Patria: Francia

Memoria

Sepultura: Cimetière de Loyasse

Iosephus Petrus Petrequinus (francogallice Joseph-Pierre Pétrequin 26 Iunii 18092 Iunii 1876) fuit unus ex viginti quattuor chirurgis Francogalliae, qui munus praecipuum chirurgi-majoris in valetudinario Hôtel-Dieu apud Lugdunum gesserunt.

Iosephus Petrus Alieonordus Petrequinus natus est die 26 Iunii 1809 in Villeurbanne prope Lugdunum. Pater eius in Parte Dieu et Tete d'Or praedia conducebat. Orthographia primi nominis sui, Eleonor cum "d", secundum tabulas civiles Villeurbanne est. Post gradum baccalaurei in litteris et scientiis adeptum, studia medicinae Lugduni inchoavit, et in certamine anni 1829 probatus est. Post brevem Parisiis moram, anno 1831 gradum doctoris medicinae adeptus est. Ad Augustum 1835 Parisiis commoratus est, ut artem suam sub ductu praestantissimorum magistrorum perficeret, praesertim apud Alfredum Velpeau in Hospitali Pitié.

Mense Aprili 1837 in examine publico munus chirurgi-majoris [1] in Hôtel-Dieu in Lyon obtinuit.

Eodem anno numisma aureum a Societate Medicinae Burdigalensi accepit. Munere suscepto, plus quam duo milia operationum chirurgicarum perfecit. Magno cum gaudio novam methodum anaesthesiae observavit, demonstrans aetherem chloroformio praestare [2].

Anno 1852 in Academiam Scientiarum, Litterarum Elegantiorum et Artium Lugdunensem cooptatus est [3] [4], cuius Praeses anno 1859 factus est et anno 1871 socius emeritus nominatus est [5]. Anno 1862 etiam Praeses Societatis Nationalis Medicinae Lugdunensis electus est [5].

Fuit insuper sodalis honorarius multarum societatum doctarum, inter quas Academiae Regiae Medicinae, Societatis Nationalis Chirurgiae per litteras, et Societatis Scientiarum Naturalium Lugdunensis (1874) [5]. Die 29 Iulii 1852 in Academiam Scientiarum, Litterarum Elegantiorum et Artium Sabaudiae titulo academici receptus est.

Anno 1854 professor chirurgiae pathologicae et medicinae operativae constitutus est, quem locum usque ad 1873 tenuit. Mense Augusto 1855 in ordinem Legionis Honoris adscriptus est, et anno 1873 ob merita in educatione praefectus instructionis publicae nominatus est.

Anno 1863, omnes societates doctae Lugdunenses Ministrum Educationis Publicae, Victor Duruy, hortabantur ut Schola Praeparatoria Medicinae in plenam facultatem mutaretur. Hanc causam usque ad mortem defendit. Facultas Medicinae Lugdunensis demum anno 1877 constituta est.

Anno 1849 Adelaidem Sargnon in matrimonium duxit, ex qua duos liberos suscepit, Ludovicum-Eleonorum (1810-1877) et Ioannam (1851-1877).

Die 2 Iunii 1876 in praedio suo apud Fontaines-sur-Saône obiit; in coemeterio Loyasse sepultus est. Via quaedam Lugdunensis, post stationem Brotteaux, nunc eius nomine appellatur.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Diday (P.) — Notitia historica. — Lyon, 1878.
  • Guiart (J.) - Joseph-Pierre-Éléonord Pétrequin biographiae medicae n° 7 1937 JB Baillière Paris.
  • Ali (I.)-J. P. Pétrequin, 10 chirurgus-major de Hôtel-Dieu de Lyon. medicamentum. — Propositum. medicamentum. Lugdunensis. 2004
  • Alain Bremond, "Josephus-Pierre Pétrequin", in Dominique Saint-Pierre (dir.) , Dictionarium historicum Academicorum Lugdunensis 1700-2016, Lyon. : éditions de l'Academie (4, rue Adolphe Max, 69005 Lyon), 2017, p. 1029-1030.
  1. Un seul chirurgien-major, suppléé par un aide-major, s'occupe de quatre cents lits de chirurgie ; il est chargé de la surveillance des 17 élèves-internes, y compris ceux de médecine. Celui-ci doit rester célibataire le temps de sa fonction (jusqu'en 1879), et doit loger à l'hôpital (logement libre en ville à partir de 1885).
  2. Histoire de l'anesthésie.
  3. Il prononce son discours de réception le 2 janvier 1855 avec pour sujet Essai sur l'Histoire de la Chirurgie à Lyon ;
  4. . ISBN 978-2-9559433-0-4 
  5. 5.0 5.1 5.2 Fiche sur le site du Comité des travaux historiques et scientifiques.