Jump to content

Marthae Marchinae Virginis Neapolitanae Musa Posthuma

E Vicipaedia

Nulla Vicipaediae Latinae pagina huc annectitur.

Quaesumus in alias commentationes addas nexus ad hanc paginam relatos. Quo facto hanc formulam delere licet.
Català Deutsch English language Esperanto Italiano
Català Català
No hi ha cap article a la Viquipèdia en llatí que enllaci amb aquest. Si us plau, aneu a una pàgina relacionada amb el tema i afegiu-hi un enllaç que dirigeixi el lector cap aquí. Un cop ho hagueu fet, podreu esborrar la plantilla.
Deutsch Deutsch
Kein anderer Artikel der lateinischen Vicipaedia verweist auf diesen. Bitte füge in einem nahverwandten Artikel einen Verweis hierhin ein. Sobald dies geschehen ist, kann diese Vorlage entfernt werden.
English language English
No other page on the Latin Vicipaedia links to this. Please go to a closely related page and insert a link pointing here. Once that is done, this header can be deleted.
Esperanto Esperanto
Neniu alia paĝo de la latinlingva Vikipedio havas ligilon al tiu ĉi paĝo. Bonvolu iri al teme proksima artikolo kaj meti ligilon tien ĉi. Poste vi rajtas forigi la atentigilon pri ligilmalĉeesto.
Italiano Italiano
Nessun'altra pagina sulla Wikipedia in latino si collega a questo articolo. Vai a una pagina strettamente correlata e inserisci un link che punta qui. Fatto ciò, questa intestazione può essere cancellata.
Liber editus est anno 1662.

Marthae Marchinae Virginis Neapolitanae Musa Posthuma est liber anno 1662 editus, sedecim annis post auctoris mortem. Congeriem carminum Latinorum continet. Habet epigrammata odasque atque epistulas a Marchina scriptas. Marchina auctor erat poeta Italiana, cuius familia sapones faciebat vendebatque. Carmina in hunc librum capta sunt a privatis Vergilii Spadae(d), fratris Bernadini Spadae Cardinali. Bernardinus Spada(it) patronus Marchinae fuerat.

De libro edendo

[recensere | fontem recensere]

Liber dedicatus est Christinae, reginae Sueciae, et recognitus est a Francisco Macedo(it). Incertum est quanto Macedus carmina recognovit.

In hoc libro praeter Marchinae carmina hae partes insunt: praefatio ad lectorem in qua Marchina “Sappho” quidem appellatur (licet haec religiosa fuerit ac de suo tempore) et similis Corneliae matri Gracchi dicitur; carmina latine alia Bernardino Spada auctore et alia incertis auctoribus Marchinae dedicata; atque tandem litterae inter Bernardinum et fratrem Virgilium Spada. Epigrammata Marchinae ac carmina edantur et iuxta thema colleguntur. atque componuntur, exempli gratia, tria carmina dedicata Mariae in quibus cum ea Apollo ac Selene colloquuntur. Tum post ultimum carmen nonnullae litterae Machinae prope libri finem sunt, ac litterae ad Bernardinum Spada et fratrem Ioseph. In his litteris Marchina nobis dicit quid lexerit et legere potuerit mentionem Horati Flacci et Titi Plauti faciens. Atque haec litterae eam carmina virorum libenter iudicare demonstrant quod Marchina carmina fratris iudicat.

De carminibus Marchinae

[recensere | fontem recensere]

Franciscus Macedo de scribendi genere eius inquit: “nitidus et facilis, non fucatus, non neglectus." Ioanna Stevenson (2005) cum Macedo consentit, carmina Marchiae elegantia et saepe parum maesta esse putans. Nonnulla carmina Marchinae de Epiphania et tribus Magis Iesum salutantibus sunt. In hoc carmine, tus, aurum, et murram quae dona tres Magi Jesu donaverunt nominat. Marchina carminibus suis fideleque consecratis eam se Iesu donare explicat.

In Eadem Epiphania. Ad puerum Jesum.

[recensere | fontem recensere]

Te Regem Reges, hominemque, Deumque fatentur.

Thure, auro, myrrha, munere quisque suo.

Ast ego, cui nullum est triplici de munere munus,

Me tibi Christe dabo Regi, homini, atque deo.

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Martuscelli, Domenico. 1816. "Martha Marchina." Biografia Degli Uomini Illustri del Regno di Napoli Ornata de Loro Rispettivi Ritratti. Vol. 3. Neapoli.
  • Stevenson, Jane. 2005. Women Latin Poets: Language, Gender, and Authority from Antiquity to the Eighteenth Century. Novi Eboraci.