Murus Berolinensis

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Murus Berolinensis,^[1] seu vallum Berolinense,^[2] fuit murus qui a die 13 Augusti anni 1961 ad diem 9 Novembris anni 1989 partes Berolini urbis ad occidentem spectantes a partibus ad orientem spectantibus separabat.

Historia

Cur murus Berolinensis aedificatus sit

Post bellum mundanum secundum, Berolinum in dicionem victorum Americanorum, Britannorum, Francorum, Russorum redactum est. Bello autem frigido, cum victores inter se abalienati urbem in duas partes dividissent, pars urbis a Russis occupata caput rei publicae democraticae Germanicae (RPDG) appellatae facta est. Cuius magistratus, quippe qui cum partibus communisticis facerent, populo neque dicendi neque mercaturae libertatem concesserunt. Quamobrem civium RPDG ingens multitudo in Berolini partes liberas aufugerunt. Hac tot hominum migratione commotus aestate anni 1961 Gualterius Ulbricht princeps RPDG consilium cepit, ut fines illius rei publicae a ceteris Germaniae partibus intercluderentur.

De aedificatione et apparatu muri

Quod consilium ut dissimularet, Ulbricht eodem anno neminem in animo habere dixit murum ullum struere. Tamen Idibus Augustis raedis cataphractis imminentibus muri aedificandi initium factum est. Consistebat autem ex caemento circum perticas ferreas fuso. Altitudinis erat trium metrorum et sexaginta centimetrorum, longitudinis quadraginta duorum chilometrorum. Qui murus, cum exaedificatus esset, turribus et stationibus et omni arcendi apparatu custodiebatur. Quem cum transcendere conarentur, per quadraginta fere annos plus quam ducentos cives RPDG telis esse traiectos verisimile est, constat autem octoginta sex esse occisos.

Pinacotheca

Murus anno 1980
Murus anno 1986 ab occidentali parte visus
Berolinum caelitus visum cum cursu muri
Campus vacuus in regione ubi olim murus fuit in urbis regione Media

De muro refracto

Anno autem 1989 partium communisticarum potestate propter civium RPDG libertatis amorem et obstinationem fracta 10 Novembris Egon Krenz, qui tum rei publicae praeerat, cum statum rei publicae funditus everti posse timeret, nisi rerum novarum facultatem quandam concederet, permisit, ut per fines RPDG ceteris Germaniae partibus continentes libera fieret emigratio. Eodem vespero complura milia civium RPDG per muri transitus in Berolini partes liberas irruerunt, ut concessae libertatis periculum facerent. Sic idem dies et muro exitium et populo Germanorum redintegrationem attulit.

Quid supersit de muro Berolinensi

His quidem diebus murus Berolinensis maxima ex parte deletus est. Tamen aliquas reliquias viatores invenient,

quarum maximae ad ripam Sprevae fluvii extenduntur (quae variis imaginibus pictae Anglica appellatione East Side Gallery nominantur),
aliae haud procul a senatu urbis Berolini in via Niederkirchneriana surgunt,
aliae denique, ut Berolinensibus divisionis et servitutis monumento sint, ad viam Bernovianam conservantur.

Libellus

C. Arrius Nurus libellum Vallum Berolinense: Satura Menippea protulit,^[3] qui nuper denuo editus est ab illa Domo Repraesentantium Berolinensi (Abgeordnetenhaus von Berlin) sub titulo Vallum Berolinense: Ein Exilberliner erlebt den Mauerbau, hg. vom Abgeordnetenhaus von Berlin (Berolini: 2011).

Notae

↑ Nuntii Latini YLE die 14 Novembris 2014: "Murus Berolinensis ante XXV annos deiectus."
↑ C. Arrius Nurus, Vallum Berolinense: Satura Menippea.
↑ C. Arrius Nurus (Harry Schnur), (Saraviponti: Pegasus claudus, 1977), pp. 163-175.

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad murum Berolinensem spectant.

[1] Nuntii Latini YLE die 14 Novembris 2014: "Murus Berolinensis ante XXV annos deiectus."

[2] C. Arrius Nurus, Vallum Berolinense: Satura Menippea.

[3] C. Arrius Nurus (Harry Schnur), (Saraviponti: Pegasus claudus, 1977), pp. 163-175.

[1]

[2]

[3]