Ordo militiae Iesu Christi
 |
Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam. |
Ordo militiae Iesu Christi (Lusitanice: Ordem de Cavalaria de Nosso Senhor Jesus Cristo) equestris societas fuit condita in Lusitania anno 1319. Anno 1834 autem stata est privilegia abolitis et opibus divenditis. Postea nomen societatis pro honore attribuendo adoptatum est, quo homines valde merentibus praemiarentur.
Historia
[recensere | fontem recensere]Historia Equitum Templi in Portugallia
[recensere | fontem recensere]Templarii circa annum 1118 conditi sunt et mox imperatores circa Europam fecerunt ut suas conatus in Terra Sancta sustentarent, saltem ab 1122 in Lusitania habita, in regione Bracarensi, ubi Ordo donationes continuos accepit et ubi etiam terras emerunt. Hoc factum est solum duobus vel tribus annis post conditam Hierosolymam, et circiter VII annos ante eorum recognitionem et confirmationem in Concilio Trecensi. Templarii etiam terras a D. Teresia anno 1126 donatas acceperunt, paucis ante annis Lusitaniae regnum plene independentem evaserunt. Lusitaniae prima terra in Europa fuit ubi habitavit.
Gualdim Pais, magister provincialis Ordinis Templi in Lusitania, construxit Conventum Christi in anno 1160 . Locum sortitus est, et signum accepit, ut novum Templarii castrum in colle inter Friam fluvium construeret. et S. Gregorii Argiui. Institutio loci legendae et chronicae praedicant electum esse propter rationes mysticas et ex inspiratione divina, ex exercitiis sicut geomantiae a Magistro Provinciali, secundum exercitia ex fortuna et praedestinatione desumpta. Hanc visionem magicam roborare eo quod sors pertinebat parva catenae septem elevationum (lugar dos sete montes), quae civitas septem collium divulgata est, sicut septem montes Ierusalem, septem colles Romae vel septem columnis Constantinopolitanis.
Conventus Christi testamentum est facultatibus architecturae Templariorum. Ecclesia octagonalis a Domo Petrae aedicula Hierosolymorum islamica inspirata, a Templariis adhibita ut fundamentum operationum est. Domum Petrae sita est in Monte Templi, ubi Templum Hierosolymitanum ante ejus destructionem anno Domini millesimo ducentesimo 70 stabat, et Templarii credebant Domum Petrae fuisse reliquias Templi antiqui, a quo nomen traxit. Ordo liniamenta aediculae in eorum imagines et architecturae incorporavit, inter sigilla Grandis Magistrorum. Architectura Ecclesiae Sancti Sepulchri etiam exemplar inservire potest. Sepulchrum ipsum stat in structura rotunda elaborata intra (rotunda – 35 m diametro), globo trium columnarum inter quattuor paria columnarum quadratarum columnarum sustinentium tectum ornatum, concameratum. Fieri potest ut columnae rotundae IV saeculo a primo loco in fronte templi Romani removeantur. Renovationis columnae expositae sunt columnas initio multo altiores fuisse et Peregrinus eas in medium ad usum rotundae saeculi XII secare.
Die 13 mensis Iulii anno 1190, Abu Yusuf Yaqub al-Mansur Rex Mauritaniae Templariis in Tomar obsedit. Haec probatio fortitudinis confirmavit Templariorum potestatem militarem eosque constituit ut necessariam praesentiam in tuenda Lusitania septentrionali. Pais obiit anno 1195 postquam regnavit 50 annis.
Conventus Christi in Tomar in Lusitania
Nativitas Ordinis
[recensere | fontem recensere]Post suppressionem ordinis Templarii a Clemente Papa anno 1312, rex Dionysius novum ordinem condendi milites in regno suo promovit. "Christi Militia" sub patrocinio S. Benedicti anno 1317 (aliquot fontes dicunt 14 Augusti 1318) approbavit, et Papa Ioannes XXII hunc ordinem a Bulla Papali die 14 Martii 1319 approbavit, "AD EA EX QVIBVIS". ]
Post quattuor annos tractatus, Ioannes papa XXII aliam bullam permittit Dionysio ut bona Templarii ordini Christi anno 1323 concederent. Milites ordinis erant voto paupertatis, castitatis et obedientiae regi commisso. Incertum est quot Templariorum in novo ordine permanserint; quidam historici ordinem Christi dicunt re vera Templariorum sub novo nomine fuisse, alii vero eum ut formationem maxime originalem vident. Primus Grandis Magister, Dominus Gil Martins, eques Sancti Benedicti in Ordine Aviz fuerat.
Ordo Christi primus in Castro Marim, in Algarbia (in dioecesi Faro). Anno 1357, ordo ad oppidum Tomar prope Santarem ferebatur, sedem pristinam ordinis milicie Templariorum in Lusitania. (Alii fontes dant diem motivum 1366 sub sexto Grandi Magistro Dom Nuno Rodrigues)
Henrici Navigatoris mandatum
[recensere | fontem recensere]Post 1417, a rege Ioanne I Lusitaniae ad Pontificem rogante, Henricus Navigator princeps (1417-1460) factus est ordinis magister generalis. Princeps Henricus anno 1394 natus, filius regis tertius. Eo tempore Duarte I et Afonso V reges Lusitaniae fuerunt. Anno 1433, Rex Duarte statum ordinis "Summi" dedi non super his territoriis, quae iam tenuerunt, sed in omnibus futuris conquestibus.
Papa Calixtus III anno 1455 confirmavit Afonso V iurisdictionem suam temporalem prorogasse concedendo praerogativa regia super tribus nominationibus episcopalibus in locis ab Ordine regentibus. Anno 1460, Rex Afonso V concessit militibus Christi V saeculo indictionem de omnibus mercibus ex novis Africae agris. Pecunia utens Ordine Christi, Princeps Henricus scholam Navigatoris in Sagres ordinat, viam ad principatum Lusitanorum praeparans; ex hoc vico, primum magnae expeditiones tempore inventae deductae sunt.
Post Henricum magnum dominium regium tenebatur. Henricus Azores et Madeira insulas colonias fecit — intendebat ad meridiem ultra promontorium Bojador, insularum Canariarum meridiem versus. In conventu Tomar aedificatae sunt duae claustrales Gothicae, regnante Henrico principe. Henricus fuit dux Visensium et socius equitum Garterii. Henricus impetus in historiam magnus est, cum arguably excussum est Europaeae studii exploratio colonialis quae mundum proximis quattuor saeculis sic transformet.
Crux Ordinis vela Lusitanorum ornavit in itineribus suis in Indiam, Brasiliam et Iaponiam.
In redactione...
In libertatem restitutam anno 1640, novus Rex Ioannes IV Lusitanus ramum equitatus Ordinis Christi renovat originali innovatione: Novi Equites etiam saeculares religiosi fratres Ordinis facti sunt. Hi milites extra coenobium cum suis familiis degebant et peculiarem regulam pro vita saeculari habuerunt. Missio eorum equitum maxime fuit ad bellum instaurandum.
Ordo equitum religiosorum saecularium certo consecratur anno 1779 cum reformatione reginae Mariae I. Extincta religiosorum virorum Ordinum anno 1834, Ordo Christi extinctus est. Regina autem Maria II statuit Ordinem Christi ordinem honorarium servare. In statu, Ordo Christi eundem gradum obtinet et eius Grandis Magister est Praesidens Reipublicae Portugalliae.
| № | Magistri Ordinis Christi
(Nascimento–Morte) |
Retractus | Eleito | Tempus in functionis | Notae | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Magistri in Castro Marim fundati (1319-1356) | ||||||
| 1 | Gil Martins(–1321) | (1319) | (13 de novembro de 1321) | Primus Magister Ordinis | ||
| 2 | João Lourenço(–) | (1321) | (1327) | Secundus Magister Ordinis | ||
| 3 | Martim Gonçalves Leitão(–) | (1327) | (1335) | |||
| 4 | Estêvão Gonçalves Leitão(–) | (1335) | (1344) | 4º Magister Ordinis | ||
| 5 | Rodrigo Anes(–) | (1344) | (1356) | 5º Magister Ordinis | ||
| Magistri in Tomar fundati (1356–????) | ||||||
| 6 | Nuno Rodrigues Freire de Andrade(–) | (1356) | (1372) | 6º Magister Ordinis | ||
| 7 | Lopo Dias de Sousa(1359–1417) | (1373) | (1417) | 7º et ultimus Magister Religiosus, Canonicus, Ordinis Christi. | ||
- D. Gil Martins (1319–?)
- D. João Lourenço (?–?)
- D. Martim Gonçalves Leitão (?–?)
- D. Estevão Gonçalves Leitão (?–?)
- D. Rodrigo Anes (?–?)
- D. Nuno Rodrigues Freire de Andrade (?–1373)
- D. Lopo Dias de Sousa (1373–1417) (Ultimus Magister Religiosus et Canonicus.))
- Infante D. Henrique (25 maii 1420 – 13 novembris 1460)
- Infante D. Fernando, Dux Visensis (11 Novembris 1461 - 18 Septembris 1470)
- D. João, lll Dux Visiensis, Dux III Covilhã, II Dux Beja ac Dominus Mourae II (1460-1472)
- D. Afonso V (1472 – August 28, 1481).
- D. Diogo, IV Visensis Dux, III Beja Dux (1481 – 1484).
- D. Manuel I (1484 - 13 Decembris 1521, V Visensis Dux, Beja IV et Rex Portugalliae a 1495)
Ab anno 1420, instituto per Alphonsus Henricus I (Primus Rex Portugalliae) ut Ordinis Christi Praefecto, eius administratio manus pedites familiae vel Regis ipsius iam non relinquet. Ab 1495 deinceps Magistri Ordinis semper a Rege et postea a Praesidente Reipublicae praestabuntur.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Gustav Adolph Ackermann: Ordensbuch sämmtlicher in Europa blühender und erloschener Orden und Ehrenzeichen. Annaberg 1855.
- Paul Hieronymussen: Orders, Medals and Decorations of Britain and Europe in Colour. Londinii 1967.
- Arnhard Graf Klenau: Europäische Orden ab 1700. Monaci 1978.
- Eberhard Schmitt, ed. Dokumente zur Geschichte der europäischen Expansion.
- tomus I: Charles Verlinden et E. Schmitt (ed.): Die mittelalterlichen Ursprünge der europäischen Expansion. Beck, Monaci 1986, ISBN 3-406-30372-2.
- fasciculus 50: Papst Johannes approbiert den portugiesischen Christus-Orden 1319, p. 281–287.
- fasciculus 40: Nikolaus V. überträgt in der Bulle „Romanus pontifex“ …, p. 218–231.
- fasciculus 41: Calixt III. überträgt in der Bulle „Inter cetera“ …, p. 231–237.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ordinem militiae Iesu Christi spectant. |
- elenchus Lusitanorum honoratorum
- summarium apud Infopedia
- Manuel Luciano da Silva, Médico: "Infelizmente os portugueses não conhecem as características únicas da Cruz da Ordem de Cristo". (de crucis historia)