Rock progressiva

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Rock progressiva est subgenus musicae rock, quod in Britannia sub finem annorum sexagesimorum saeculi vicesimi ortum est et per Europam, deinde per orbem terrarum, proximo decennio evolutum est^[1]. E genere psychedelico ortum, hoc genus musicae auctoritatem artisticam maiorem quam cetera genera rock sibi vindicat. Proprium eius est forma prolixior quam musicae popularis solitae, ob technicas musicas et instrumenta quae maxime cum jazz et musica classica coniunguntur^[2].

Terminologia

Terminus rock progressivus primum^? adhibitus est ad describendum genus in libello disci eponymi gregis Caravan, anno 1968 editi^[3].

Terminus saepe variis nominibus tegitur, velut "Rock barocus", "Rock classicus", "Art rock", "Rock symphoniacus" vel "Musica planans". Anglice genus simpliciter progressive rock appellatur.

Praeter greges originales rock progressivi annorum septuagesimorum, pauci se sub hac appellatione poni volunt. Quidam artifices, ut Petrus Hammill, qui suam musicam potius art rock appellat, hunc terminum vitant. Similiter plurimi artifices currentis krautrock e Germania orti plane negant se ad hoc genus pertinere, cum se non musicam rock facere arbitrentur.

Alia genera cognata sunt new prog, metallum progressivum et metallum symphoniacum.

Proprietates

Rock progressivus e genere rock ortus est, sed proprium ei est quod elementa jazz, musicae vulgaris et classicae atque contemporaneae adhibet ut fines musicae popularis amplificet. Genus liberius formam musicam sequitur, non restrictum ad elementa principalia musicae rock (cantus breves, rhythmum binarium, schema usitatum: versus/chorus/versus, tres chordas blues...). Hac in re, artifices rock progressivi similem viam sequuntur ac musici jazz experimentalis: explorationes instrumentales longae, structurae chordarum complexae, et cetera. Instrumenta plerumque vocibus praestant^[4].

Noti greges rock progressivi

Schola Cantuariensis

Vide etiam: Schola Cantuariensis sive Sonus Cantuariensis

Inter praecipuos cantores Scholae Cantuariensis numerantur Hugo Hopper, Robertus Wyatt, Ricardus Sinclair, Kevin Ayers, Ricardus Coughlan, David Allen, Stephanus Hillage et Pye Hastings. Greges praecipui eiusdem scholae sunt Caravan, Soft Machine, Gong, Henry Cow, Camel, Khan, Egg, Hatfield and the North, Matching Mole et National Health. Principales cantores Scholae Cantuariensis sunt Hugo Hopper, Robertus Wyatt, Ricardus Sinclair, Kevin Ayers, Ricardus Coughlan, David Allen, Stephanus Hillage et Pye Hastings. Principales greges Scholae Cantuariensis sunt Caravan, Soft Machine, Gong, Henry Cow, Camel, Khan, Egg, Hatfield and the North, Matching Mole et National Health.

Rock in Opposition

Rock in Opposition anno ineunte 1970 a Frederico Frith, citharista Henry Cow, conditum, more Scholae Cantuariensis, plurimos greges rock progressivi coniunxit. Inter principales numerantur Univers Zéro, Art Zoyd, Etron Fou Leloublan, Art Bears et Aksak Maboul.

Tendentia progressiva

Rock progressivus Europaeus

Germania

Krautrock: Can, Popol Vuh, Cluster, Nicolaus Schulze, Faust, Guru Guru, Kraftwerk, Tangerine Dream, Amon Düül II, Ash Ra Tempel, Floh de Cologne, Neu!.

Ambiens: Nicolaus Schulze et Tangerine Dream.

Alii: Triumvirat, Ramses et Eloy.

Francia

Praecipui greges Franciae: Ange et Magma.

Dux gregis Magma, Christianus Vander, valde permoti jazz Ioannis Coltrane, est ad principium novae currentis progressivae, zeuhl, quidem Magma manet secundum. Grex imprimit in Francia et administrat frangere ultra Manica. In mane annorum 1990, allius grex parisiensis instrumentalis, Xaal, erit includitur in musicis directionem investigari per Christianum Vander, sed non effodiunt.

Alliis: Carpe Diem, Atoll, Pulsar, Catharsis, Rhesus 0, Shylock, Taï Phong, Mona Lisa, Elixir, Arrakeen, Musea, Lazuli

Italia

Scaena Italiana est, saepe tamquam a genere plena, notus sub nomine Rock symphonicus Italianus. In stilo prope gregis anglicae Gentle Giant et magis imputator musicae classicae quam in aliae scaenae europae, rock progressivus italianus erit eius hora gloriae in anni 1970 cum Premiata Forneria Marconi (PFM), Area, Banco del Mutuo Soccorso, Le Orme, Osanna, Saint Juste, Goblin, Museo Rosenbach, Il Balletto di Bronzo, Stormy Six, Arti e Mestieri, Opus Avantra, Perigeo, Rovescio della Medaglia, Biglietto per l'Inferno, Alphataurus, Locanda Delle Fate et Maxophone.

Nederlandia

In Batavia claruerunt Focus, Kayak, Earth and Fire, Water, Supersister, Ekseption et Trace. Omnium celeberrimus Focus carmina Sylvia, Hocus Pocus (quod Iron Maiden postea renovavit) et Eruption edidit.

Aliae patriae

Belgica: Dragon, Machiavel, Womega, Flyte, Cosmic Trip Machine
Dania: Secret Oyster, Pan
Hispania: Triana, Canarios, Iman, Gotic, Granada, Azahar
Finnia: Wigwam, Tasavallan Presidentti
Graecia: Aphrodite's Child, Socrates Drank the Conium
Hungaria: Omega, After Crying, Solaris
Norvegia: Popol Vuh (postea Popol Ace nominatus ne cum grege Germanico confunderetur), Folque, Junipher Greene, Airbag, Gazpacho, Magic Pie
Suecia: Kaipa, Änglagård, Knutna Navär, Flower Kings, Xinema
Iaponia: Motoi Sakuraba, Ars Nova, Gerard, Déjà Vu

Americae

Civitates Foederatae Americae: Kansas, Styx, Starcastle
Canada: Rush
Quebecum: Harmonium, Octobre, Maneige, Mystery (cuius quondam cantor Benedictus David Montisregalis anno 2010-2011 etiam cum Yes cantavit)
Brasilia: Os Mutantes, Bacamarte, Tempus Fugit, Quantum, Angra, Dogma
Argentina: La Maquina de Hacer Pájaros, Nexus, Crucis

Rock neoprogressiva

Conferatur pagina principalis: Rock neo-progressiva.

Metallum progressivum

Conferatur pagina principalis: Metallum progressivum.

Novus rock progressivus

Potentia in aliis gregibus

Punk progressivum

Cardiacs

Post-rock

Metallum symphoniacum

Conferatur pagina principalis: Metallum symphoniacum.

Notus

Nexus interni

[:3-1] Formula:Ouvrage.

[2] .

[:0-3] Formula:Ouvrage.

[4] Leroy 2010, p. 9.

[1]

[2]

[3]

[4]