Rufius Magnus Faustus Avienus Iunior

Rufius Magnus Faustus Avienus Iunior (natus saeculo 5 Romae^[1], mortuus post annum 534) vir publicus Romanus sub regno Theodorici regis fuit.

Familia

Pater eius Flavius Anicius Probus Faustus Iunior (consul 490) erat, mater Stephania, cuius pater anno 450 consulatum gessit. Frater e patre fuit Flavius Ennodius Messala, qui anno 506 consulatum gessit. Filius eius Flavius Rufius Gennadius Probus Orestes anno 530 consulatum gessit.

Vita et cursus honorum

De eius vita multa ex epitulis Ennodii novimus. In Liguria institutionem accepit et linguam Graecam ut Latinam edidicit; forsitan discipulus Ennodii fuit^[2]. Anno 502 adhuc iuvenis consul erat, una cum Flavius Probo. Anno 503 morbo afflictus est^[3]. Anno 507/508 Ravennae fuit cum parentibus. Anno 512 iterum Romae fuit, filiam gentis nobilis in matrimonium duceret. Anno ab Athalarico rege Ostrogothorum 527/528 praefectus praetorio Italiae nominatus est. Anno 534 litteras a Ioanne II papa accepit.

Bibliographia

Martindale, John R., John Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. 2, Cambridge University Press, 1980, pp. 192-193.

Notae

↑ Ennodius, Epistulae IX 32
↑ op. cit. II 10 - 11
↑ loc. cit.

Antecessores: Flavius Avienus Iunior et Flavius Pompeius	Consul 502 cum Flavius Probo	Successores: Flavius Volusianus et Flavius Dexicrates

[1] Ennodius, Epistulae IX 32

[2] . cit. II 10 - 11

[3] . cit.

[1]

[2]

[3]