Systema periodicum extensum ultra septimum periodum

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Hodie 8 periodi in systema periodicum sunt, in quibus elementa chemica cum numero atomico 120 finem habent. Si alia elementa maiore numero atomico invenientur, ponentur in livellis altioribus (sicut elementa exstantia), ut proprietates se repetentes elementorum illustrentur. Exspectatur ut ulteriores periodi maiorem numerum elementorum quam septima periodus habeant, quia calculatur ut utantur quodam ulteriore grege, appellato grege g, qui contineat 18 elementa quae partialiter in orbitalibus g contineantur. Quoddam systema periodicum octavam periodum habens propositum est anno 1969 a Theodoro Seaborg.

Systema periodicum non extensum

Huius regionis nondum inventum creatumve ullum elementum est. Elementum numero atomico 121 nomen temporaneum unbiunium habet. Haec elementa instabilissima radioactivitate brevissimam dimidiam vitam habere debent, cum elementum 126 in insula stabilitatis putetur inesse. Quod putatur resistens fissioni sed non decadimento alpha esse. Clarum non est si elementa post insulam stabilitatis exsistant, sive periodus 8 completa sit sive periodus 9 exsistat.

Approximatione orbitali in descriptione quanto-mechanica structurae atomicae grex g contineret elementa habentia emptionem partialem orbitalium g. Attamen, effectus copulationis spin-orbitalis valde validitatem approximationis orbitalis elementorum elevatum numerum atomicum habentium minuit.

Systema periodicum extensum, cumque grege g

Nescitur quantum systema periodicum se ultra elementa 118 iam nota extendere possit. Glenn T. Seaborg dixit elementum perexcelsissimum possibile sub Z=130 esse posse. Tamen, etiamsi elementa superiora exsistant, improbabile est haec supra Z=173 circa posita esse posse significanter. Quare haec tabula finem habet cum numero illo, sed hoc non implicat omnia haec elementa 173 vero possibilia esse, nec elementa altiora numero impossibilia esse.

Systema periodicum extensum

(Elementa numero superiore quam 118 possunt non exsistere. Cum exsistant, possunt non ordinem huius tabulae respectare)

1

1 H

2 He

2

3 Li

4 Be

5 B

6 C

7 N

8 O

9 F

10 Ne

3

11 Na

12 Mg

13 Al

14 Si

15 P

16 S

17 Cl

18 Ar

4

19 K

20 Ca

21 Sc

22 Ti

23 V

24 Cr

25 Mn

26 Fe

27 Co

28 Ni

29 Cu

30 Zn

31 Ga

32 Ge

33 As

34 Se

35 Br

36 Kr

5

37 Rb

38 Sr

39 Y

40 Zr

41 Nb

42 Mo

43 Tc

44 Ru

45 Rh

46 Pd

47 Ag

48 Cd

49 In

50 Sn

51 Sb

52 Te

53 I

54 Xe

6

55 Cs

56 Ba

57 La

58 Ce

59 Pr

60 Nd

61 Pm

62 Sm

63 Eu

64 Gd

65 Tb

66 Dy

67 Ho

68 Er

69 Tm

70 Yb

71 Lu

72 Hf

73 Ta

74 W

75 Re

76 Os

77 Ir

78 Pt

79 Au

80 Hg

81 Tl

82 Pb

83 Bi

84 Po

85 At

86 Rn

7

87 Fr

88 Ra

89 Ac

90 Th

91 Pa

92 U

93 Np

94 Pu

95 Am

96 Cm

97 Bk

98 Cf

99 Es

100 Fm

101 Md

102 No

103 Lr

104 Rf

105 Db

106 Sg

107 Bh

108 Hs

109 Mt

110 Ds

111 Rg

112 Cn

113 Nh

114 Fl

115 Mc

116 Lv

117 Ts

118 Og

8

119 Uue

120 Ubn

121 Ubu

122 Ubb

123 Ubt

124 Ubq

125 Ubp

126 Ubh

127 Ubs

128 Ubo

129 Ube

130 Utn

131 Utu

132 Utb

133 Utt

134 Utq

135 Utp

136 Uth

137 Uts

138 Uto

139 Ute

140 Uqn

141 Uqu

142 Uqb

143 Uqt

144 Uqq

145 Uqp

146 Uqh

147 Uqs

148 Uqo

149 Uqe

150 Upn

151 Upu

152 Upb

153 Upt

154 Upq

155 Upp

156 Uph

157 Ups

158 Upo

159 Upe

160 Uhn

161 Uhu

162 Uhb

163 Uht

164 Uhq

9

165 Uhp

166 Uhh

167 Uhs

168 Uho

169 Uhe

170 Usn

171 Usu

172 Usb

10

173 Ust

Greges systematis periodicum
grex s	grex p	grex d	grex f	grex g
Elementi previsi colorantur clarius
grex s	grex p	grex d	grex f	grex g

Hypothetica ista omnia elementa nondum inventa nomen accipiunt denominatione systematica elementorum ab IUPAC, quae quoddam genericum nomen generat usus sui causa donec elementum inveniatur, confirmetur, nomenque officiale approbetur.

Aprile 2011, synthesis tentata est tantum cum ununennio, unbinilio, unbibio, unbiquadio et unbihexio (Z = 119, 120, 122, 124, 126).

Positio gregis g in tabula solum coniectura est. Quae indicatae in tabula sunt positiones sequuntur adsumptum principium de Madelung verum esse etiam numeris atomicis altioribus; hoc verum esse potest, aut non. In elemento 118, quod oganesson appellatur, putantur orbitales 1s, 2s, 2p, 3s, 3p, 3d, 4s, 4p, 4d, 4f, 5s, 5p, 5d, 5f, 6s, 6p, 6d, 7s et 7p empti esse, cum aliis non emptis. Praedicitur orbitales periodi 8 emptos esse ordine 8s, 5g, 6f, 7d, 8p. Attamen, circiter post elementum 120, proximitas tegminum electronicorum problemata creat in eis ponendis in tabula simplici.

Theoria de Pekka Pyykkö

Pekka Pyykkö usus est modellis informaticis ad calculandas positiones elementorum usque ad Z=172, et invenit multa inter ea non sequi principium ordinis energetici de Madelung. Is praedicit orbitalia se emptura esse hoc ordine:

• 8s,
• 5g,
• primae 2 positiones gregis 8p,
• 6f,
• 7d,
• 9s,
• primae 2 positiones gregis 9p,
• alterae positiones gregis 8p.

Proponit et periodum 8 in 3 partes dividere:

• 8a, cui inest 8s,
• 8b, cui insunt prima 2 elementa gregis 8p,
• 8c, cui inest grex 7d et altera pars gregis 8p.

Theoria de Pyykkö
Elementa dislocata colore obscuriore indicantur.
8	119 Uue	120 Ubn	121 Ubu	122 Ubb	123 Ubt	124 Ubq	125 Ubp	126 Ubh	127 Ubs	128 Ubo	129 Ube	130 Utn	131 Utu	132 Utb	133 Utt	134 Utq	135 Utp	136 Uth	137 Uts	138 Uto	141 Uqu	142 Uqb	143 Uqt	144 Uqq	145 Uqp	146 Uqh	147 Uqs	148 Uqo	149 Uqe	150 Upn	151 Upu	152 Upb	153 Upt	154 Upq	155 Upp	156 Uph	157 Ups	158 Upo	159 Upe	160 Uhn	161 Uhu	162 Uhb	163 Uht	164 Uhq	139 Ute	140 Uqn	169 Uhe	170 Usn	171 Usu	172 Usb
9	165 Uhp	166 Uhh																																											167 Uhs	168 Uho
	grex s		grex g																		grex f														grex d										grex p

Finis systematis periodici

Numerus elementorum physice possibilium ignotus est. Limes theoricus atomis electrice neutris est circiter apud Z=173 , post quem insensatum est elementa in tabula configuratione electronica ponere. Tamen, probabile est tabulam prius finem habituram esse, fortasse post insulam stabilitatis, quae exspectatur se concentrare circa Z=126.

Theoria Bohris: cur non procedit?

Theoria Bohris difficultates habet cum elementis numerum atomicum maiorem quam 137 habentibus, quod velocitas electronis in orbitali 1s, v, quae obtinetur formula:

$v=Z\alpha c\approx {\frac {Zc}{137{,}036}}$

ubi Z numerus atomicus est, et α constans subtilis structurae, mensura roboris interactionum electromagneticarum est. In quolibet elemento numerum atomicum maiorem quam 137 habente, velocitas deberet esse maior quam c, velocitas lucis. Quamobrem theoria Bohris his calculis inepta est.

Aequatio de Dirac

Aequatio de Dirac etiam partialiter relativistica problemata habet cum Z > 137, quod energia in statu fundamentali est:

$E=m_{0}c^{2}{\sqrt {1-Z^{2}\alpha ^{2}}}$

ubi m₀ est massa electronis quiescentis. Cum Z > 137, functio undae status fundamentalis de Dirac oscillatoria est, nec vinculata, nec est differentia inter spectra energiae negativae et positivae, ut in paradoxo de Klein. Richard Feynman hoc vidit, quare ultimum elementum theoria Feynmani exspectatum, id numero 137 (untriseptium), nonnunquam feynmanium (symbolum: Fy) appellatur.

Tamen, calculus realisticus finitae extensionis caricarum nuclearium memoria tenendus est. Hoc, consequenter, numerum criticum Z ≈ 173 (unsepttrium) obtinet, quo atomi neutri elementis numero atomico aequali aut inferiore limitantur. Elementa altiora tantum ut iones exsistere possent.