129 Antigone

Vide etiam paginam discretivam: Antigone (discretiva).

129 Antigone
Genus	Asteroides Cinguli Principalis
Res orbitales epochae 4 Ianuarii 2010
Excentricitas	.2121584338163149
Axis semimaior	2.868166859825982 UA
perihelion	2.259661070921444 UA
aphelion	3.476672648730521 UA
Inclinatio orbitalis	12.21870741780963°
Longitudo nodi ascendentis	136.4148041873182°
Argumentum perihelii	108.3573098221278°
Anomalia media	333.5597357982724°
Periodus orbitalis	4.8575225169512 anni
Res physicae
Diameter	km
Massa	kg
Densitas media	g/cm3
Periodus rotationis	4 h 57.432003 m
Classis spectralis	Tholen: M, SMASS: X
Magnitudo absoluta	7.07
Albedo	0.164
De recognitione
Primus repertor	C. H. F. Peters
Repertum	die 5 Februarii 1873
Designationes aliae	A878 CA, A907 BA

129 Antigone, olim designationibus A878 CA et A907 BA agnitus, est asteroides systematis solaris nostri, asteroidibus Cinguli Principalis attributus. Astronomis terrestribus magnitudinem absolutam 7.07 monstrat. Die 5 Februarii 1873 a Christiano Henrico Friderico Peters in Observatorio Litchfield versato repertus est. In mythologia Graeca Antigone, e qua asteroides appellatus est, fuit filia Oedipodis et Iocastae.

Rerum orbitalium ratio epochae 4 Ianuarii 2010 constitit. Qua epocha 129 Antigone per dies 1774 circa solem movebatur. Axem orbitalem habebat unitatum astronomicarum 2.87 et eccentricitatem 0.21, distans igitur a sole quam minime unitatibus 2.26, quam maxime unitatibus 3.48. Inclinatio orbitalis 12.22° reperiebatur, anomalia media 333.56°.

Nexus externi

Data astronomica: "20000129" apud JPL Small-Body Database.

Haec commentatio, automatice praeparata, res astronomicas colligit excerptas e pagina [1] sitús Small-Body Database, quem elaboraverunt NASA et JPL apud Institutum Technologiae Californiense.