137 Meliboea

Vide etiam paginam discretivam: Meliboea.

137 Meliboea
Genus	Asteroides Cinguli Principalis
Res orbitales epochae 4 Ianuarii 2010
Excentricitas	.2186023877275813
Axis semimaior	3.117901837654671 UA
perihelion	2.436321051243146 UA
aphelion	3.799482624066195 UA
Inclinatio orbitalis	13.4120817249021°
Longitudo nodi ascendentis	202.3969070073811°
Argumentum perihelii	106.9803568869175°
Anomalia media	151.7588200480389°
Periodus orbitalis	5.5055645542458 anni
Res physicae
Diameter	km
Massa	kg
Densitas media	g/cm3
Periodus rotationis	15 h 7.800007 m
Classis spectralis	Tholen: C, SMASS: —
Magnitudo absoluta	8.05
Albedo	0.0503
De recognitione
Primus repertor	I. Palisa
Repertum	die 21 Aprilis 1874
Designationes aliae	1958 UE, 1962 GB, A923 FA

137 Meliboea, olim designationibus 1958 UE, 1962 GB, et A923 FA agnitus, est asteroides systematis solaris nostri, asteroidibus Cinguli Principalis attributus. Astronomis terrestribus magnitudinem absolutam 8.05 monstrat. Die 21 Aprilis 1874 ab Iohanne Palisa in Observatorio Classiarii Austriae versato repertus est. In mythologia Graeca Meliboea, e qua asteroides appellatum esse censetur, fuit filia Niobes; eam in matrimonium duxit Neleus.

Rerum orbitalium ratio epochae 4 Ianuarii 2010 constitit. Qua epocha 137 Meliboea per dies 2011 circa solem movebatur. Axem orbitalem habebat unitatum astronomicarum 3.12 et eccentricitatem 0.22, distans igitur a sole quam minime unitatibus 2.44, quam maxime unitatibus 3.8. Inclinatio orbitalis 13.41° reperiebatur, anomalia media 151.76°.

Nexus externi

Data astronomica: "20000137" apud JPL Small-Body Database.

Haec commentatio, automatice praeparata, res astronomicas colligit excerptas e pagina [1] sitús Small-Body Database, quem elaboraverunt NASA et JPL apud Institutum Technologiae Californiense.